2017
Manoeuvres
'Tijdelijke integratie van in situ kunstwerken op het voormalig militair domein 'Campus Coppens'; vandaag een bedrijventerrein met aandacht voor architectuur, duurzaamheid en landschappelijkheid.
Dit project kon alleen maar gerealiseerd worden dankzij het onvoorwaardelijk engagement van kunstenaars en mits ondersteuning van personen, instanties en bedrijven die op een of andere manier 'betrokkenheid in een artistiek/cultureel gebeuren' als positief en verrijkend ervaren. Participatie via het ter beschikking stellen van locaties en/of verlenen van logistieke steun.
Kortom, een zich openstellen voor een 100 procent creatieve onderneming.
Elf kunstenaars werden geselecteerd en uitgenodigd om de site te verkennen. Snel was duidelijk wat hen inspireerde voor site-specifieke ingrepen en/of integratie van zelfstandige beelden.
Een creatieve uitdaging met een tijdelijk- en dynamisch karakter zonder onmiddellijke financiële compensatie.
Kunstenaars zijn het best geplaatst om de structuur en de charme van een omgeving te accentueren. Campus Coppens betekent een unieke setting voor hedendaagse kunst.
Het aandeel van 'the work in progress' is groot. Het interactieve denkproces en de installatie van de werken geven het project een bijzonder dynamisch profiel. Afrekenen met externe factoren als temperatuur, wind, neerslag, licht, ... maakt er onvermijdelijk deel van uit. Doordachte materiaalkeuze, aandacht voor duurzaamheid, esthetische- maar tegelijk verantwoorde uitvoeringen zijn inherent noodzakelijke voorwaarden.
Dit project kon alleen maar gerealiseerd worden dankzij het onvoorwaardelijk engagement van kunstenaars en mits ondersteuning van personen, instanties en bedrijven die op een of andere manier 'betrokkenheid in een artistiek/cultureel gebeuren' als positief en verrijkend ervaren. Participatie via het ter beschikking stellen van locaties en/of verlenen van logistieke steun.
Kortom, een zich openstellen voor een 100 procent creatieve onderneming.
Elf kunstenaars werden geselecteerd en uitgenodigd om de site te verkennen. Snel was duidelijk wat hen inspireerde voor site-specifieke ingrepen en/of integratie van zelfstandige beelden.
Een creatieve uitdaging met een tijdelijk- en dynamisch karakter zonder onmiddellijke financiële compensatie.
Kunstenaars zijn het best geplaatst om de structuur en de charme van een omgeving te accentueren. Campus Coppens betekent een unieke setting voor hedendaagse kunst.
Het aandeel van 'the work in progress' is groot. Het interactieve denkproces en de installatie van de werken geven het project een bijzonder dynamisch profiel. Afrekenen met externe factoren als temperatuur, wind, neerslag, licht, ... maakt er onvermijdelijk deel van uit. Doordachte materiaalkeuze, aandacht voor duurzaamheid, esthetische- maar tegelijk verantwoorde uitvoeringen zijn inherent noodzakelijke voorwaarden.
|
Kaat Van Doren, Miroir Noir, bitumen, mixed media, 2017
Het verlaten tankstation op Campus Coppens, stille getuige van de militaire geschiedenis van de site, vertoont een doorsnee archetypisch karakter dat tegelijkertijd herinnert aan de functionele modernistische architectuur en het na-oorlogse tijdperk dat gekenmerkt was door de steeds groeiende welvaart, aangedreven door de olie industrie. De bijzondere eigenschappen van bitumen, maken van het tankstation Miroir Noir geen afgewerkt product maar een voortdurend evoluerend werk: het aangebracht materiaal blijft immers gevoelig voor klimatologische condities. Miroir Noir is tegelijk een bespiegeling en een getuige van de (on)zichtbare processen van historische veranderingen die we beleven in de politieke, economische, klimatologische en ecologische golfbewegingen. Kaat Van Doren Miroir Noir werd geselecteerd onder de sectie Land Art/Urban Art voor de tentoonstelling (Art Laguna Prize ) in de Arsenale, Venetië (2018). Het benzinestation zal worden afgebroken in het najaar van 2019. Om deze reden werd een editie uitgegeven: Miroir Noir, 150 x 59 cm, print op dibond (Milo Profi Kontich), oplage../10, 2018, genummerd en getekend, voorzien van een ophangsysteem (1250 euro incl.BTW). Carla Arocha & Stéphane Schraenen, Wolk, roestvrij staal, in situ, 2017 Wolk integreert de anders verwaarloosde structuur met de omringende architectuur en diens bredere omgeving. De functionele structuur die het parkeergebouw omringt, leidde ons tot de transformatie ervan. De titel Wolk verwijst naar de nog bredere omgeving zijnde de lucht en de hemel maar tevens naar de formaties van de spiegelende elementen zelf. Deze interventie wil een verenigende kracht uitstralen. Met dit gebaar willen wij de noodzaak voor meer harmonieuze interacties in het algemeen aankaarten. Carla Arocha & Stéphane Schraenen Deze installatie werd aangekocht en bevindt zich op het raster van de parking bij het Paradeplein. Josua Wechsler, Unlimited growth, mixed media, 2017 Ongelimiteerde groei bestaat niet. Formatie en deformatie, groei en verval vormen een cirkel van komen en gaan. Alles heeft zijn tijd voordat het uiteindelijk tot 'zwarte as' wordt en voedingsbodem biedt voor iets nieuws. Unlimited growth is een monument voor de vergankelijkheid en de kracht van de groei. Josua Wechsler Nicolas Baeyens, Guns are gay, 2014 / Flattening Happening, in situ, 2017 Flattening Happening, performance op 14.09.17 in het kader van het onderzoeksproject 'Crush and generate' Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen. Een onderzoek naar de initiële betekenis van het beeld in een context van transformatie waarbij het materiaal gelijk blijft maar de verschijningsvorm van het beeld verandert. Nicolas Baeyens Gaspard Joarlette, l'Entube, brons/staal, 2017 Voor Gaspard Joarlette betekende de deelname aan Manoeuvres een allereerste uitdaging om werk te creëren voor een buitenruimte. Tot nog toe maakte hij grote installaties in plaaster en kleine sculpturen in klei (Master expo '16 Academie Antwerpen). Het kunstwerk visualiseert een meesterlijke oefening in modelleren en een merkwaardig inhoudelijke assertiviteit. Gaspard linkt de energie van de hiphop- en RAP- cultuur met het absurdisme van Albert Camus. Onderliggend verwijst de kunstenaar naar de kwetsbaarheid van een beeldend werk in de openbare ruimte, het risico op vandalisme.. zinloosheid... Karolien Hamers, As Tony told Marie: There is no geographical solution for an emotional problem, PVC/prints op dibond/mixed media, in situ, 2017 De installaties van Karolien Hamers worden voornamelijk gebouwd met vooraf samengestelde modules meestal uit hout en karton; deze modules worden met vlakken en lijnen buiten 'het canvas' aangevuld met tape. Karolien is niet op zoek naar een definitieve vormgeving. Haar werk staat veeleer voor een verzameling modulaire veranderingen onder invloed van de gegeven ruimtelijke situatie. Het gebruikelijke hout en karton werd voor deze 'buiten-installatie' vervangen door geprinte dibond platen en pvc-schuimplaat. Filip Collin, Color the flow, plexi/staal, 2017 Geïnspireerd op de Schelde, afgeleid van tekeningen van het water. De kleuren draaien steeds door zodat telkens een verschillende combinatie ontstaat; ieder werk is uniek. Door middel van het materiaal kan bij felle zon een tekening verschijnen van lichtvlakken op de grond. Mede door de transparantie wordt de achtergrond ook deel van het werk. Filip Collin Filip Collin, Bloemen voor de tuchtpoort, staal/lak, in situ, 2017 Tucht/discipline/militair domein De titel refereert naar een gravure verwijzend naar 'de tuchtpoort'. De vormgeving van deze artistieke interventie is gebaseerd op natuurlijke elementen, bloemen & planten. Filip Collin Claire De Jong, KSJ (Kusje/Kiss), Citroën 2CV 1958 met 4 sculpturen, plaaster, 2017 Afscheid(skusje) van een auto, een droom... , van geluk. Het stilleven in openlucht bestaat uit een stuk 'huisraad' dat nooit het atelier verlaatte: een Citroën Deux Chevaux van 1958. In deze fantasie van verbeelde mobiliteit en vrijheid is een familie ontwortelde totems op weg naar hun nieuwe vaste stek. In dit bevroren moment van autogeluk zijn de blikken vol eensgezinde hoop. Voor deze wezens, gemazeld met spiegels om hun omgeving 360° at te tasten, zijn achteruitkijkspiegels overbodig. KSJ is een hommage aan het leven dat niet terugkomt. Een laatste terugblik op de toekomst. Claire De Jong Ramiro De Backer Mezquida, 1 twee toekans, staal/MDF/mixed media, in situ, 2017 De jongste deelnemende kunstenaar, nog student.. Ramiro toont onderzoek en twijfel van waaruit zijn werk voortkomt. Onderzoek betreffende materialen, een spelen met metaal, verf, mdf en krijt; twijfel in de vorming van 'een beeld'. De confrontatie van enerzijds een duurzame benadering en anderzijds een tijdelijke oplossing wordt benadrukt in het stabiliseren van de werken met zandzakjes. De speelsheid van de vormgeving accentueert het experiment. Elleke Frijters, Concretor, kunststof/staal, 2017 Deze sculptuur is voortgekomen uit de reeks 'Orelhas' en lijkt een object dat dingen kan verzenden en ontvangen. De vorm is architecturaal, verwijzend naar de Béton Brut architectuur. Daar gebruikt men bekistingen met allemaal houten latjes om moeilijke vormen te creëren in beton. Die vormen zien er vaak onnatuurlijk en futuristisch uit. Elleke Frijters Elleke Frijters, Orelhas, kunststof/staal, 2017 Uit de reeks 'Orelhas' , ontstaan na een bezoek aan Rio de Janeiro. Ik kreeg daar een fascinatie voor de plaatselijke telefooncellen. Enerzijds omwille van het geweldig ingenieus ontwerp, anderzijds symbolisch omdat ze letterlijk de verschillende buurten in de stad met elkaar verbinden. De telefooncellen worden daar toepasselijk de grote oren van de stad genoemd: orelhas. Elleke Frijters De sculpturen van Elleke Frijters werden bewust geplaatst in een dreef met op het einde de situering van een zendmast op het aangrenzend militair domein. |
Reportage: 100 % CULTUUR ATV wo 4 oktober 2017
|
|
2016
Opdrachtgever: Bouwbedrijf Van Roey
Prins Kavelhof, Brasschaat
Kunstenaars: Philip Aguirre en Tinka Pittoors
|
|
|
Philip Aguirre, Petit Monument, Polyester, in situ, 2016
|
|
|
Tinka Pittoors, Dubbellucht, mixed media, in situ, 2016
